Eindhoven

Eindhoven heeft als ambitie geformuleerd dat de stad in 2033 energieneutraal wil zijn (exclusief verkeer en vervoer), of in 2045 (als je verkeer en vervoer meetelt – overigens zonder Eindhoven Airport). Alle energie moet dan binnen de gemeentegrenzen opgewekt zijn. Dit zijn mooie ambities en de SP is daar helemaal voor. Hierover is in deze kolommen al vaker geschreven.

Om de ambities te bereiken moeten er deelplannen op tafel komen. Eén van die deelplannen betreft een Duurzaam Energie Bedrijf. Dat is bedoeld om de gebouwde omgeving, huizen en bedrijven, energieneutraal te maken. In aanmerking komen bijvoorbeeld warmte-koude opslag, verbranding van biomassa, zonne-energie en (wat de SP betreft) ook windenergie.

Losse eindjes
Alleen vond SP-woordvoerder Gerard dat er aan het verhaal in praktijk te veel losse eindjes zaten. Dat vonden andere partijen trouwens ook, maar de politicus was de enige die de moeite nam om concrete verbeteringen voor te stellen. Hij kwam met procedurele voorstellen (bijvoorbeeld dat het ondernemingsplan uitgewerkt aan de toekomstige raad zou worden voorgelegd, en dat de doelen van het geheel netjes in een raadsbesluit werden vastgelegd).

Inhoudelijke verbeteringsvoorstellen
Gerard kwam ook met inhoudelijke voorstellen.

Het voorstel formuleerde als kader dat “elk initiatief economisch haalbaar moet zijn”. De SP-woordvoerder wees erop dat dat tamelijk zinloos was als je niet eerst preciseerde wat dat precies was. Als “economisch haalbaar” betekent dat elk voorstel minstens 20% rendement moet hebben, is er weinig rendabel. Hij bracht daartoe een amendement in, waarin stond dat de onderneming geen winstuitkering aan derden mocht doen. Alle opbrengsten moesten terug in de onderneming.

Verder merkte Gerard op, dat het voorstel in praktijk een grootschalig beroep op stads-verwarmingsinstallaties zou gaan doen. Die in Meerhoven is er een voorbeeld van, en die functioneerde bepaald niet probleemloos. Er zijn nogal wat stadsverwarmingsinstallaties in Nederland ingezakt in een negatieve spiraal van onopgeloste problemen en steeds minder deelnemers. Gerard eiste dat er een goede rechtsbescherming van de consument kwam, en dat die consument betrokken werd bij de ontwikkeling.

Deze twee aangekondigde amendementen (en de procedurele) werden nog voor de gemeenteraadsvergadering in een herzien raadsbesluit verwerkt. Dit tot tevredenheid van de SP.

Het publieke karakter
In de raadsvergadering (4 maart 2010) ontstond nog een debat over de vijfde SP-eis, namelijk dat de gemeente in de nieuwe onderneming voldoende zeggenschap moest hebben. Dat stond er namelijk niet in en eigenlijk was het ook niet de bedoeling van wethouder Merrienboer dat dat er met zoveel woorden in kwam. Die hield het liever op waziger termen als “regie” en “ontwikkelfunctie”. Gerard houdt niet zo van die wazige termen. “Regie” betekent volgens hem in praktijk dat je probeert om de baas te spelen als je dat niet bent, en als je geen geld hebt. Dat is niet echt vertrouwenwekkend.

Ook de ambtenaren, die het stuk geschreven hadden waaruit van Merrienboer zijn raadsbesluit geselecteerd had, vonden dat. Gerard hoefde dus alleen maar de woorden van de eigen ambtenaren als argument op te schrijven.

Gerard had ideologische overwegingen voor zijn verhaal (de SP vindt dat belangrijke infrastructuur in overheidshanden moet zijn), maar ook hele praktische. Hij heeft bijvoorbeeld nog het Kenniswijk verhaal meegemaakt, waar het complete bedrijfsleven op zijn krent ging zitten wachten tot de overheid zo goed was om met glasvezelsubsidies af te komen, waarna zei die wel ten eigen bate wilden consumeren. Kenniswijk mocht van de toenmalige minister perse niet publiek zijn. Uiteindelijk werd het noch publiek noch privaat. Het werd überhaupt helemaal niks. Gerard had geen zin in een herhaling.

De “publiek karakter”- motie haalde uiteindelijk met de steun van SP, GroenLinks en de PvdA 21 van de 40 stemmen. Toch nog een leuk succesje op de valreep.

Bernard Gerard
SP raadslid